Najważniejszym aktem prawnym do którego należy się odnieść już podczas fazy projektowej jest rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie - Prawo budowlane (Dz. U. Nr 75 z dnia 15 czerwca 2002 r. poz. 690) z późniejszymi zmianami. W rozporządzeniu tym i kolejnych poprawkach zawarte zostały między innymi wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków a w nich dla nas najważniejsze informacje o zastosowaniu materiałów do budowy i montażu pokryć dachowych, w tym poliwęglanu.
W zależności od klasy odporności pożarowej budynku (A-E) przekrycie dachu musi należeć do klasy szczelności ogniowej E30 (budowle A i B), E15 (budowle C), jednak wymagania te nie dotyczą świetlików dachowych i okien połaciowych (z zastrzeżeniem § 218), jeśli otwory w połaci dachowej nie zajmują więcej niż 20% jej powierzchni oraz nie dotyczą budowli klasy D, E (szczegóły patrz rozporządzenie). Przepisy stanowią również, że przekrycie budynku o powierzchni ponad 1000m2 powinno być nierozprzestrzeniające ognia a konstrukcja nośna wykonana z materiałów niepalnych. Co znaczy, że powłoka świetlika lub okna dachowego musi być wtedy klasy BROOF(t1).
W większości płyty poliwęglanowe komorowe badane w zakresie reakcji na ogień i rozprzestrzeniania ognia przez dachy otrzymują aprobaty ITB klasyfikujące je jako niezapalne, niekapiące, nieodpadające pod wpływem ognia, czyli klasy B-s1,d0 i B-s2,d0, zgodnie z normą PN-EN 13501-1+A1:2010. Mogą więc być stosowane bez modyfikacji do przekryć dachowych o powierzchni dachu do 1000m2 i powierzchni otworów do 20% całej połaci.
Uzyskanie świetlika klasy BROOF(t1) w zakresie oddziaływania ognia zewnętrznego na dachy wymaga zastosowania odpowiedniej powłoki. Warunek ten spełnia połączenie warstwy płyty poliwęglanowej komorowej z płytą poliestrową. Zestawienie tych materiałów stosowane jako wypełnienie doświetleń montowanych na dachach uzyskał klasyfikację BROOF(t1) na podstawie badań zgodnych z polską i europejską normą PN-EN 13501-5+A1:2010
Stosowanie powłoki z poliwęglanu i poliestru wiąże się jednak z utratą przepuszczalności światła o dodatkowe 30% ze względu na mniejszą przezroczystość tego drugiego. Jak widać na zdjęciach, do środka obiektu dostaje się około 50% światła dziennego.
Ponadto cena laminatu jest przybliżona do kosztu płyt poliwęglanowych, więc wykorzystanie dodatkowej warstwy z poliestru spowoduje także wzrost ceny całej konstrukcji.
Warto więc jeszcze na etapie projektowania zweryfikować faktyczne wymagania odnośnie klasyfikacji ogniowej przekryć dachowych aby uniknąć stosowania niepotrzebnych rozwiązań droższych i o słabszych parametrach.
Kalkulacje przeprowadzamy dla wariantu z dodatkową powłoką poliestrową oraz bez, przy tej samej powierzchni dachu, np. 600 m2. Ilość światła przepuszczanego przez płyty poliwęglanowe zależą od ich barwy, grubości i ilości komór. Jeśli przyjmiemy, że każdy 1m2 określonej płyty poliwęglanowej przepuszcza 1 jednostkę światła, wtedy ten sam poliwęglan z warstwą poliestru przepuszcza 1 - 30% jednostki światła.
Jak widać z powyższych kalkulacji, w wariancie 2 mimo mniejszej powierzchni przeznaczonej na doświetlenie faktycznego światła docierającego do wnętrza budynku jest znacznie więcej niż w wypadku zastosowania większej powierzchni ale z użyciem dodatkowego włókna. Zmniejszenie powierzchni świetlika wydatnie zmniejszyło zużycie materiałów co oczywiście znacząco wpłynie na koszt całej konstrukcji.
Niniejsze opracowanie ma charakter informacyjny i nie jest źródłem prawa, stanowi wyłącznie interpretację wyżej wymienianych przepisów prawnych. Nie może stanowić podstaw do jakichkolwiek roszczeń oraz nie jest obowiązującą wykładnią prawa. W celu dokładnego poznania pełnego zakresu wymagań i norm należy sięgnąć do właściwych aktów prawnych, częściowo wymienionych w powyższej treści.