Właściwości fizyczne wyrobów wykonanych z EPDM z pomocą których wykonywane są zadaszenia z poliwęglanu i świetliki dachowe - zawdzięczają samej budowie cząsteczkowej bardzo dużo. Wspominaliśmy już w poprzednim artykule o fenomenalnej wręcz elastyczności gumy EPDM a co za tym idzie o jakże szerokich zastosowaniach w różnorakich dziedzinach życia. Dzięki bardzo rozwiniętemu usieciowaniu i strukturze przypominającej zarówno sieć rybacką i kłębek wełny guma EPDM jest nadzwyczaj rozciągliwa, aż do 300 % wartości początkowej. Oznacza to mniej więcej tyle, że pasek EPDM długości 50 cm jest w stanie być rozciągnięty bez rozerwania aż do 150 centymetrów. Ma to bardzo ważne znaczenie w budownictwie. Materiały jak wiemy pod wpływem ciepła ulegają kurczeniu, lub rozszerzaniu, dlatego często użycie np. poliwęglanu „na styk”, lub tym bardziej aluminium, bez pozostawienia szczelin dylatacyjnych może spowodować podczas mroźnej zimy ,lub upalnego lata katastrofę i zniszczyć w najlepszym przypadku materiał. EPDM oczywiście również ulega rozszerzaniu i kurczeniu, jednak zauważmy, że: duża rozciągliwość pozwala na dopasowanie uszczelek „na styk”, nawet podczas mroźnej zimy nie powinny pęknąć, po drugie EPDM samo w sobie pod wpływem różnic temperatury nie rozciąga się tj. ma stosunkowo mały współczynnik rozszerzalności cieplnej. Mówimy tutaj o rozciąganiu stricte mechanicznym EPDM.
Inną zaletą materiałową EPDM jest jego stosunkowa lekkość, tyczy się to w szczególności uszczelek, które nawet na ogromnych pasmach świetlnych nie obciążają struktury dachu i naświetleń. Warto zaznaczyć, że ciężar EPDM zależy od jego zastosowań i producenta, gęstość lekkich odmian waha się od 0.9 do 2.00 g/cm3 dla odmian cięższych (uszczelka z EPDM powinna pływać na powierzchni wody! ). Zazwyczaj dla celów konstrukcyjno –izolacyjnych stosujemy EPDM lekkie, które nie obciąża praktycznie w ogóle konstrukcji (w porównaniu do właściwych elementów konstrukcji takich jak śruby, okna z poliwęglanu, pleksi itd.) . Ciężkie EPDM o dużej gęstości ma bardziej zastosowanie specjalistyczne- w poprzednim artykule wspominaliśmy min. o stosowaniu EPDM do wyrobu wykładzin, lub opon. Ciężkie EPDM jest „bardziej” zwarte i odporne na ścieranie, jednak jest przy tym cięższe, a do tego dużo mniej elastyczne. Sama gęstość zależy w znacznej mierze od użytych dodatków i wypełniaczy podczas produkcji EPDM.
Można by zadać pytanie- dlaczego stosuje się uszczelki EPDM a nie np. paski polistyrenu do uszczelniania okien? Odpowiedź jest następująca: EPDM ze względu na swoją budowę przylega w bardzo dobry sposób do podłoża. Same uszczelki może już takiego efektu wizualnego nie wykazują bowiem są wulkanizowane, jednak warto dodać, że piłeczki kauczukowe EPDM z mała ilością siarki mogą mieć kształt amebowaty i „ślizgać” się po ścianie ku uciesze gawiedzi .Czytelnik nie musi się martwić- uszczelki EPDM również wykazują daleko idące właściwości przylegania, zarówno do aluminium, blachy aluminiowej ocynkowanej, lub tworzyw sztucznych. Ogólnie im powierzchnia jest bardziej gładka tym przyleganie jest lepsze. Na poziomie mikroskopowym można zrobić daleko idące uproszczenie i przyjąć, że poszczególne węzły sieci EPDM tworzą „małe rączki”, które chwytają się nierówności mikroskopijnych podłoża. Oczywiście stosuje się kleje aby wzmocnić działanie przylegania i mieć pewność, że taka uszczelka EPDM wytrzyma przynajmniej jeden sezon (oczywiście zapewniamy, że wytrzyma wielokrotnie dłużej). Zdolność przylegania EPDM idzie w parze z jego właściwościami izolacyjnymi: stosowany pomiędzy oknem a np. profilem aluminiowym do poliwęglanu skutecznie izoluje wnętrze budynku przed stratami cieplnymi, tym samym posiadając bardzo dobrą własność jaka jest paro przepuszczalność co pozwala nawet w zamkniętych pomieszczeniach, lub takich w których okien się nie otwiera zachować właściwą równowagę wilgotności w powietrzu, co chroni przed tak szkodliwymi zjawiskami jak gromadzenie się wilgoci, skraplanie pary wodnej podczas sezonu zimowego a co za tym idzie na ścianach trudniej o pojawienie się szkodliwego dla zdrowia grzyba.
Wyroby z EPDM nie tylko nie zmieniają specjalnie rozmiarów pod wpływem ciepła, ale są odporne materiałowo w dość szerokim zakresie temperatur i można je stosować od minus 40 stopni Celsjusza, do 150 stopni Celsjusza (czyli zakres użyteczności wynosi aż 190 stopni Celsjusza). Gdyby umieścić uszczelkę z EPDM w ciekłym azocie (-196 stopni) to zrobiła by się krucha i nieelastyczna, z kolek powyżej 150 stopni EPDM również zaczyna tracić swoje właściwości fizyczne, staje się coraz bardziej miękkie, zaczyna miejscami się topić, a miejscami deformuje swój kształt (odchodzi np. od ramy okiennej), oraz pojawia się przykry „gumowy” zapach. Jednak takie temperatury są rzadko spotykane na co dzień i wyroby EPDM można z powodzeniem stosować nawet w przemyśle spożywczym (gdzie zazwyczaj temperatura chłodzenia produktów żywnościowych nie spada poniżej -20 do -25 stopni ).
Produkt jakim jest guma EPDM ma również bardzo istotną zaletę jeżeli rozpatrujemy zagrożenie pożarowe. EPDM jest substancją odporną na działanie ognia. Podczas ewentualnego pożaru nie kapie jak innego rodzaju tworzywa syntetyczne, oraz jest materiałem samo gasnącym. Rozlewając na powierzchni EPDM łatwopalną ciecz tworzywo to nie będzie się palić po wyczerpaniu rzeczonej cieczy- owszem przez chwilę może się miejscami pojawić płomień, może kopcić ale EPDM raczej nie wykazuje tendencji do rozprzestrzeniania ognia (aby tak się stało muszą być stworzone ku temu bardzo „komfortowe” warunki: dużo tlenu, dużo substancji łatwopalnych..). Jedynie podczas pożaru wydziela przykry zapach (również w wysokiej temperaturze), jednak sam z siebie nie rozprzestrzenia ognia, jego struktura ulega zwęgleniu a np. wykładziny EPDM po pożarze są po prostu twarde i kruche można je w łatwy sposób usunąć z pomieszczenia zrywając je. To samo tyczy się uszczelek EPDM. Jako ciekawostkę warto dodać, że węże strażackie są często wykonane z EPDM zbrojonego siatką drucianą (tak samo wykładziny przemysłowe- po spaleniu EPDM zostaje w miarę stabilny szkielet stalowy). Podczas normalnego użytkowania guma EPDM wykazuje lekki „zapaszek” gumowy ,który jest jednak nieporównywalnie mniej uciążliwy od innych gum typu Buna S (mają charakterystyczny i nieprzyjemny gumowy zapach, tak samo możemy to powiedzieć o pewnych cienkich wyrobach lateksowych, że zapach mają co najmniej nieprzyjemny i zniechęcający do pewnych czynności
Z przytoczonych rozważań widać wyraźnie, iż EPDM to bardzo dobry choć jak to zwykle bywa: nie idealne tworzywo. Jednak do celów izolacji, uszczelniania nadaje się w sposób wręcz perfekcyjny, jest stosunkowo niedrogi, nie „gremnieje” przez lata i jest bardzo wytrzymały.
Uszczelki tego rodzaju znajdują więc zastosowanie w produkcji świetlików dachowych z poliwęglanu, zadaszeń z poliwęglanu, okien dachowych i innych produktach na styku aluminium z poliwęglanem.
opis właściwości chemicznych uszczelek EPDM stosowanych w świetlikach dachowych
